İlkler Güzeldir! :)

Her insan gibi sağlıklı, pırıl pırıl bir cilt isteyenlerdenim efendim. Bunun için kullanmadığım ürün, yapmadığım işlem kalmadı diyebilirim.

Açıkçası çok sorunlu bir cildim de yok. Ama neden daha güzel görünmeyeyim sorusu arada bir beynimde yankılanıyordu.

Lise hayatım boyunca sivilce nedir bilmedim, desem abartmış olurum. Elbette benim de sivilcem çıktı. Ancak yüzümde aynı anda iki tane sivilcenin çıktığını hiç hatırlamıyorum. Bir tane çıkar, 2-3 gün sonra kendiliğinden yok olurdu.

Fakat ne zaman ki yirmili yaşlara girdim, sivilcelerim benden bağımsızlığını ilan etti. O yaşa kadar sadece alnımda ve çenemde çıkan küçücük sivilceler bütün yüzümde çıkmaya başladı. Özellikle yanaklarımda çıkan sivilceler aylarca geçmiyordu. Sonunda bazıları iz bırakarak söndü gitti.

Yaklaşık bir buçuk yıl önce gittiğim doktor bu sivilcelerin geçici olduğunu, önemli bir cilt problemimin olmadığını, 2-3 ay sonra o izlerin de kaybolacağını söyledi. "Yine de için rahatlasın diye bir krem yazıyorum sana" dedi ve Benzamycin diye bir krem verdi.

Krem hakkında araştırma yaptım, kullananlar oldukça memnundu. Fakat ben düzenli olarak kullanmama rağmen cildimde hiçbir düzelme göremedim. Krem bittikten sonra ikincisini almaya gerek görmedim.

Sivilceler çıkmaya, sönmeye devam ettiler. Bazen birden yüzümü kapladılar, bazen tamamen yok oldular. Yanağımdaki iki üç sivilce izinden başka problemim olmadı o zamanlar. Ama yaklaşık 6-7 aydır sürekli yeni sivilce çıkarmaya devam ettim. Başta yine sönerler yok olurlar diye düşündüm ama canımı sıkmaya devam ettiler. Son zamanlarda beni gören herkes "Hayırdır Liya, ergenliğini yaşayamadın heralde?" diye kendilerince bana takılırken kafaya koydum doktora yeniden gidecektim. Bu sefer buna kesin çözüm olacaktı. 

Roaccutane kullanan arkadaşlarım vardı. İlacın etkilerini ve sonucunu çok iyi biliyordum. Başlangıçta hiç olmadığın kadar çirkinleşiyorsun, fakat sonunda bebek gibi bir cilde sahip oluyorsun. O ilacı kullanıp da tedavisine cevap alamayan hiçkimseyi görmemiştim.

İlacın yan etkileri çok. Karaciğerde yağlanma, şeker hastalığı, kolestrol, riskli doğum vs. Dudaklardaki kuruluk, burun kanamaları, eklem ağrıları, saç dökülmesi, göz kuruması da dahil.

Değer mi diye düşündüm. Bu bir süreç sonuçta. Sivilce izlerim de çok belirgin değil. Ama yaşım 24. İlacı şimdi kullanamazsam hiçbir zaman kullanamam. İlacı içerken ve ilacın bitiminden bir süre sonra hamile kalman yasak çünkü. Hazır yakın bir zamanda evlilik gibi bir düşüncem yok, başka şansım da yok. Ya şimdi, ya hiç.

Kesin kararlılıkla doktora gittim. Şikayetimi söyledim, sivilcelerimi inceledi. "İki krem yazıyorum sana" dedi. "Krem olmaz!" dedim. Gülümsedi "İlaç istiyorsun heralde" dedi. "Mümkünse" dedim. Tahlil istedi. Sonunda Roaccutane yazdı. Yanında nemlendirici olarak Hametan.

Bildiğim tüm Roaccutane kullanıcıları Bepanthen kullanıyordu. Eczacı ikisi arasında bir fark olmadığını, ikisinin de benzer nemlendiriciler olduğunu söyledi. Güvendim :)

Tahlil sonucumu beklerken alışveriş merkezine gittim. Doktorların cilt temizliği için Sebamed'in ürünlerini önerdiklerini biliyordum. Girdim bir yere, hassas ciltler için bir ürün aldım.

Tahlil sonrası doktora yüzümü ne ile yıkayacağımı sorduğumda Dermoskin Facial Cleansing Yüz Temizleme Köpüğü'nü önerdi. Önce onu deneyeyim dedim. Eczacımdan istedim. Sebamed'im biraz beklesin :)

Eve geldiğimde ilacımı poşetten çıkarmamla şok yaşamam bir oldu. Eczacı Roaccutane yerine Acnegen vermiş. Öyle yorgundum ki gidip değiştirmeye üşendim. Kardeşim gelince götürür beni dedim. Annem eve gelince aynı tarz ilaçlardır, bir şey olmaz bunu kullan dedi. Kardeşim de aynı şeyi söyleyince internetten araştırma yaptım. Öyleymiş. Hadi dedim, bunu kullanayım.

Bugün ilacımın ilk günüydü. Cildimin, özellikle dudaklarımın kurumasından öyle korkuyorum ki, evin içinde sürekli nemlendiricimle dolaşıyorum. Dudaklarım kremi emer emmez yeniden sürüyorum. Bol su içmek gerekiyor bir de... Ben ki günlük su ihtiyacımı çayla, kolayla gideren insanım. Bir bardak suyu günlerce içmediğimi bilirim. Çok fazla susamadan su içtiğimde midem bulanır. Fakat bu öyle bir korku ki, neye dönüşeceğimi öyle biliyorum ki bugün 1.5 litre su tüketmişim. Benim için bir rekor. Su içmeye kendimi alıştırmam gerek. Ahahahahhh... Allah başka dert vermesin :)

Acnegen günlüğü tutmaya karar verdim. Şu sıralar tutacak başka günlüğüm olmamasından değil -yoksa uhuuu, her gün cıpstak cıpstak(!)- tarihlerle aramın iyi olmamasından. İlaca ne zaman başladım, tedavinin seyri ne zaman nasıl değişti vs. bilgiler bu yolla kayıt altında bulunsun diye. Hem benim gibi bu ilacı araştıran insanların da benden ibret alacağı pek çok şey olur diye düşünüyorum. Kesin doğru diye yanlış yanlış şeyler yaparım. Ben yaparım.

Ergen görünümlü Liya'dan sevgiler.